10 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Ο ΔΗΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

                Ο Δήμος μπορεί και πρέπει να παίξει σπουδαίο ρόλο για την υπεράσπιση της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας αντιδρώντας στα σχέδια συγχωνεύσεων και κλεισίματος σχολείων που σχεδιάζει η κυβέρνηση, διεκδικώντας κονδύλια για την αντιμετώπιση του προβλήματος της σχολικής στέγης και για τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων, απαιτώντας κάλυψη όλων των κενών θέσεων εκπαιδευτικών. Πέρα από αυτά όμως, υπάρχουν τουλάχιστον 10 άλλα πράγματα που θα μπορούσε να κάνει, στηρίζοντας τα δημόσια σχολεία:

1.      Αξιοποίηση δημόσιων κτηρίων και χώρων για την αντιμετώπιση του προβλήματος της σχολικής στέγης, το οποίο πρέπει να μπει σε προτεραιότητα. Δεν είναι δυνατόν να εγκαταλείπονται και να ερειπώνονται δημόσια κτήρια (παλιό ΙΚΑ, παλιό Νοσοκομείο κοκ) την ώρα που νήπια κάνουν μάθημα στα υπόγεια στην οδό Ηρώων Πολυτεχνείου, ή να δημόσια κτήρια παραδίδονται για τη λειτουργία γραφείων (πχ στέγαση της ΚΕΠΠΕΔΗΧ-ΚΑΜ στο …Γαλατά, λίγα μέτρα από τα δημοτικά σχολεία όπου παιδιά κάνουν μάθημα σε αίθουσες προκάτ!). Τα παιδιά πρέπει να είναι η πρώτη μας προτεραιότητα.

2.    Εφαρμογή Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας σε όλα τα σχολικά κτήρια με τη βοήθεια του Πολυτεχνείου Κρήτης και του ΤΕΙ και με την αξιοποίηση ευρωπαϊκών κονδυλίων. Μπορεί έτσι να επιτευχθεί τεράστια εξοικονόμηση χρημάτων και ενέργειας.

3.      Πρόγραμμα «Ζωγραφίζω το σχολείο μου» με τη διάθεση χρωμάτων και εργαλείων, ώστε μαθητές, γονείς κι εκπαιδευτικοί να ζωγραφίσουν και να δώσουν χρώμα, να ζωντανέψουν τους σχολικούς χώρους.

4.       Στήριξη δημιουργίας σχολικών κήπων σε όλα τα σχολεία.

5.    Καθιέρωση δωρεάν δεκατιανού για όλα τα παιδιά στα σχολεία με υγιεινά, τοπικά βιολογικά προϊόντα, προωθώντας παράλληλα την κρητική διατροφή. Ένα ποτήρι φυσικός χυμός πορτοκάλι κι ένα κουλούρι για ξεκίνημα και στη συνέχεια αξιοποίηση κάθε δημόσιας κουζίνας διαφόρων ιδρυμάτων (ΜΑΙΧ, Γηροκομείο κλπ) για την προσφορά μαγειρεμένου φαγητού στα σχολεία.

6.    Χρηματοδότηση προγραμμάτων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, Αγωγής Υγείας και Πολιτισμού στα σχολεία.

7.     Δημιουργία Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στα όρια του Δήμου Χανίων, αξιοποιώντας δημόσιους χώρους (πχ τις παλιές Παιδικές Εξοχές στους Αγίους Αποστόλους).

8.   Επαναλειτουργία των Πάρκων Κυκλοφοριακής Αγωγής στα Χανιά και στο Καμπάνι  Ακρωτηρίου από την 1^η Σεπτέμβρη με εκπαιδευτικούς, που σήμερα δε λειτουργούν με ευθύνη Δήμου και κυβέρνησης.

9.   Διάθεση λεωφορείων για τη μεταφορά μαθητών για εκπαιδευτικές επισκέψεις, μιας και πολλοί μαθητές αδυνατούν πλέον να συμμετέχουν λόγω της οικονομικής κατάστασης στην οποία έχουν περιέλθει με τη ανεργία και τις απολύσεις.

10. Στήριξη δράσεων κατά του ρατσισμού στα σχολεία και προγραμμάτων ανταλλαγών μαθητών κι επισκέψεων με σχολεία άλλων περιοχών και χωρών.

Φώτης Ποντικάκης

Δάσκαλος

Υποψήφιος με την Πρωτοβουλία Πολιτών «Πρώτα ο άνθρωπος» με υποψήφιο δήμαρχο Χανίων το Γιάννη Σαρρή

Ο ΔΗΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΚΤΗΡΙΑ

Στην εικόνα του 16^ου Δημοτικού Σχολείου θα ταίριαζε η λεζάντα «Περιμένοντας την κατάρρευση» ή «Περιμένοντας το ατύχημα».

Είναι γνωστές οι περικοπές που έκαναν οι μνημονιακές κυβερνήσεις στα κονδύλια για τα Δημόσια Σχολεία. Η περικοπή του προϋπολογισμού του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων θα φτάσει το 42,2% μεταξύ 2009 και 2018 (Βλ. «Οι μάγοι του υπουργείου Παιδείας», εφημερίδα «Ποντίκι»,σελ. 47), εάν βέβαια συνεχιστεί η μνημονιακή πολιτική. Τα 7,48 δις που είχε στη διάθεσή του το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων το 2009 μειώθηκαν στα 5,09 δις φέτος κι αναμένεται να μειωθούν περαιτέρω το 2018 στα 4,308 δις.

Αυτές οι περικοπές μεταφράζονται σε απολύσεις εκπαιδευτικών, συγχωνεύσεις σχολείων, περισσότεροι μαθητές μέσα σε κάθε τμήμα, κατάργηση υποστηρικτικών δομών όπως τα φροντιστηριακά τμήματα για τους αδύνατους μαθητές, σχολεία πολλών ταχυτήτων, κάποια όπου διδάσκονται όλα τα μαθήματα και θα υπάρχει όλο το απαιτούμενο προσωπικό και κάποια που έχουν ελλείψεις, κάποια που έχουν καλές υποδομές και κάποια άλλα έτοιμα να καταρρεύσουν.

Η λογική της κυβέρνησης είναι «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» και το «αν έχεις μπάρμπα στην Κορώνη». Όποιοι μπορούν να πιέσουν ποικιλοτρόπως, ή να βρουν τους κατάλληλους μεσολαβητές, ίσως να καταφέρουν να λύσουν κάποια από αυτά τα ζητήματα, να καλυφθούν με εκπαιδευτικούς, να λυθεί το στεγαστικό τους πρόβλημα. Κάποιοι άλλοι – κατά κανόνα στις φτωχότερες περιοχές όπως τα Παχιανά των Χανίων- δεν τα καταφέρνουν  και πρέπει να περιμένουν την κατάρρευση ή την κατάργηση. Εκτός εάν ψάξουν κάποιον ιδιώτη «χορηγό», ξέρετε, από αυτούς που αδυνατούν να πληρώσουν φόρους, που έχουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, μπορούν όμως να «χορηγήσουν» μια δράση του σχολείου, όπως π.χ. την επισκευή του κτηρίου, στα πλαίσια της «φιλανθρωπίας» τους.

Κι ο Δήμος πού κολλάει σε όλα αυτά; Μα τα σχολεία (και τα κτήριά τους) είναι στην αρμοδιότητά του. Πέρα από το γεγονός ότι ορισμένοι εκ των δημοτικών αρχόντων (νυν και πρώην δήμαρχοι) ψήφισαν τα μνημόνια και την πολιτική της τρόικας ως βουλευτές στη Βουλή, έχουν την πλήρη ευθύνη αυτή τη στιγμή αν, ο μη γένοιτο, καταρρεύσει κάποιο κομμάτι του κτηρίου στο 16^ο Δημοτικό Σχολείο κι υπάρχουν παιδιά εκείνη τη στιγμή.

Έχει ευθύνη ο Δήμος γιατί εδώ και μήνες γνωρίζει την κατάσταση αυτή κι η σχολική χρονιά τελειώνει κι η ασφάλεια των μαθητών έχει αφεθεί στην τύχη και στο έλεος του εγκέλαδου. Έχουν ευθύνη, κράτος και Δήμος, γιατί παραλαμβάνουν σχολικά κτήρια με σοβαρά προβλήματα, χωρίς τον απαιτούμενο έλεγχο για την τήρηση των προδιαγραφών που το ίδιο το κράτος έχει θεσπίσει. Έχουν ευθύνη όσο αφήνουν νηπιαγωγεία στα υπόγεια όπως στην οδό Ηρώων Πολυτεχνείου (τι ύβρις για τους ήρωες του Πολυτεχνείου που φώναζαν «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία»), που στέλνουν εκατοντάδες μαθητές να κάνουν μάθημα σε κοντέινερ στη Νέα Κυδωνία και αλλού, τόσα χρόνια τώρα.

Φώτης Ποντικάκης

Δάσκαλος

Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος από τον οικολογικό χώρο με την Πρωτοβουλία Πολιτών «Πρώτα ο άνθρωπος» με επικεφαλής υποψήφιο δήμαρχο το Γιάννη Σαρρή.

ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ

Το νέο νομοσχέδιο για τον αιγιαλό, το οποίο έχει δοθεί για δημόσια διαβούλευση, παραδίδει τις ακτές στα επιχειρηματικά συμφέροντα, τα οποία θα μπορούν, εάν περάσει, να εκμεταλλεύονται ως και 100% μιας παραλίας (σήμερα προβλέπεται ως 50%), θα μπορούν να μπαζώνουν ακόμη και τη θάλασσα (!), θα μπορούν να έχουν την αποκλειστική χρήση μιας παραλίας απειλώντας έτσι τη συνταγματική πρόβλεψη για ελεύθερη πρόσβαση όλων των πολιτών στις ακτές.

Όλοι οι υποψήφιοι για τους Δήμους, τις περιφέρειες και την Ευρωβουλή θα πρέπει να πάρουν άμεσα θέση δημόσια συμμετέχοντας και στη διαβούλευση, για να σταματήσουμε τώρα την καταστροφή των παραλιών από αδηφάγα επιχειρηματικά συμφέροντα. Παράλληλα, θα πρέπει να δεσμεύονται ότι, ακόμη κι αν τελικά ψηφιστεί το νομοσχέδιο, θα υπερασπίσουν την ελεύθερη πρόσβαση όλων στις ακτές από οποιαδήποτε θέση κι αν βρεθούν μετεκλογικά, μη επιτρέποντας την κατάληψη περισσότερου του μισού εμβαδού κάθε παραλίας από επιχειρηματικές δραστηριότητες, θεσπίζοντας κανόνες για την περιοχή ευθύνης τους και φροντίζοντας για την τήρησή τους. 

Στο νέο νομοσχέδιο για τον αιγιαλό:
- Αφαιρούνται όλοι οι περιορισμοί στην έκταση που μπορεί να παραχωρηθεί σε απλή χρήση (λ.χ. ξαπλώστρες, αναψυκτήρια). Στην ισχύουσα νομοθεσία απαγορεύεται η παραχώρηση έκτασης μεγαλύτερης των 500 τ.μ., ενώ υπάρχει υποχρέωση δημιουργίας ελεύθερων «ζωνών» 100 μέτρων.
- Περιορίζεται ο αριθμός των λιμνών που δύναται να έχουν νομικό καθεστώς προστασίας σε αυτές που είναι μεγαλύτερες από 9,450 τ.μ., αποκλείοντας εκατοντάδες μικρούς υγρότοπους και παραλίμνιες προστατευόμενες ζώνες.
- Αφαιρούνται οι αναφορές στην υποχρέωση ελεύθερης και απρόσκοπτης πρόσβασης στον αιγιαλό, καθώς και η απαγόρευση της παραχώρησης της αποκλειστικής χρήσης αιγιαλού και παραλίας. Η μόνη αναφορά είναι ότι στις παραχωρήσεις πρέπει «να περιλαμβάνονται όροι χρήσης που να διασφαλίζουν την πρόσβαση του κοινού, ύστερα από αιτιολογημένη στάθμιση των συμφερόντων που εξυπηρετούνται ή βλάπτονται».
- Διευκολύνεται η δημιουργία μόνιμων κατασκευών από ιδιώτες για επιχειρηματικό σκοπό. Μοναδική προϋπόθεση είναι η παραχώρηση «να κρίνεται απολύτως απαραίτητη για την επίτευξη του [επιχειρηματικού] σκοπού» από τον γενικό γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όλες οι παράκτιες ξενοδοχειακές μονάδες της χώρας μπορούν να επεκτείνουν μόνιμα τις εγκαταστάσεις τους στη ζώνη από την παραλία έως και τη θάλασσα.
- Επιτρέπεται η επιχωμάτωση (μπάζωμα) θαλάσσιου χώρου (έως και 5 τμ για κάθε κλίνη παρακείμενου ξενοδοχείου!) για την εξυπηρέτηση επιχειρηματικής δραστηριότητας που έχει ενταχθεί στις στρατηγικές επενδύσεις ή έχει εγκριθεί ΕΣΧΑΔΑ ή ΕΣΧΑΣΕ (ειδικά σχέδια χωρικής ανάπτυξης δημοσίων ή ιδιωτικών ακινήτων).
- Καταργεί την υποχρέωση οριοθέτησης της παράκτιας ζώνης ως προϋπόθεση για την έγκριση ιδιωτικών ή δημόσιων αναπτυξιακών έργων.
- Το σχέδιο νόμου επίσης προβλέπει τη δυνατότητα νομιμοποίησης αυθαίρετων κατασκευών (έναντι οικονομικού ανταλλάγματος) που βρίσκονται στον αιγιαλό και την παραλία και οι οποίες χρησιμοποιούνται όχι για κατοικία, αλλά για επιχειρηματικούς σκοπούς, τερματίζοντας και την εκστρατεία του υπουργείου Περιβάλλοντος για κατεδάφιση αυθαιρέτων (έχουν ήδη εκδοθεί 3.000 πρωτόκολλα κατεδάφισης αυθαιρέτων) με πόρους του Πράσινου Ταμείου (1 εκ. ευρώ).
Το προηγούμενο της παραχώρησης του Ελληνικού σε ιδιώτες μπορεί τώρα να επαναληφθεί από το ΤΑΙΠΕΔ σε όλη την Ελλάδα παραχωρώντας σε ιδιώτες προς εκμετάλλευση την ακτογραμμή και τις παραλίες μας.

Πολίτες και φορείς πρέπει να τονίσουν την αντίθεσή τους στα καταστροφικά αυτά σχέδια για τις παραλίες, συμμετέχοντας στη δημόσια διαβούλευση (http://www.opengov.gr/minfin/?p=4692) του Υπουργείου. Επίσης έχει ξεκινήσε συλλογή υπογραφών στοhttp://www.change.org/petitions/greek-goverment-stop-forthcomming-legislation-for-the-greek-shorelines#share.

Φώτης Ποντικάκης

ΝΑ ΦΩΤΙΣΤΕΙ ΜΕ ΜΙΚΡΑ ΦΩΤΟΒΟΛΤΑΪΚΑ Ο ΛΙΜΕΝΟΒΡΑΧΙΟΝΑΣ

Μαθαίνοντας για την απόφαση του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου να φωτιστεί ο λιμενοβραχίονας στο Ενετικό Λιμάνι των Χανίων από τρεις απέναντι προβλήτες με οκτώ (8) τουλάχιστον προβολείς, είναι να απορεί κανείς:

·         Καλά, κανείς δεν ενδιαφέρεται για το κόστος, και για το αν υπάρχουν πιο οικονομικές λύσεις, όπως το να φωτιστεί ο ίδιος ο λιμενοβραχίονας, επί τόπου, κι όχι από απέναντι, πράγμα που σημαίνει προφανώς μικρότερο κόστος;

·         Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τη σπατάλη ενέργειας για να φωτίζεις το μνημείο από απέναντι;

·         Κανείς δεν ενδιαφέρεται για το κόστος λειτουργίας μετά την εγκατάσταση των προβολέων και για το τι κατανάλωση ενέργειας θα έχουν;

·         Κανείς δεν εξέτασε την περίπτωση φωτισμού του λιμενοβραχίονα με μικρά φωτοβολταϊκά, λύση που θα μείωνε τόσο το κόστος κατασκευής, όσο και το κόστος λειτουργίας και θα μηδένιζε την κατανάλωση ενέργειας;

Με τα απλά μαθηματικά ενός δασκάλου (κι όχι με αυτά ενός μελετητή – ειδικού), 100 ηλιακές λάμπες σαν αυτές που κυκλοφορούν και στα πολυκαταστήματα για τους κήπους, θα κόστιζαν 4-5 ευρώ η μία, δηλαδή κόστος για όλες (και τις 100) κάπου 500 ευρώ.

Να προσθέσουμε σε αυτό το κόστος και τους μισθούς 1 υπαλλήλου να τις ελέγχει καθημερινά τη θερινή περίοδο και να αντικαθιστά τυχόν βλάβες ή ζημιές (μαζί με τις λάμπες αντικατάστασης), άλλες 5.000 ευρώ μέγιστο κόστος.

Δηλαδή με περίπου 5.500 ευρώ, χρήματα πολύ λιγότερα από όσα εισπράττει ο Δήμος από τα καταστήματα του Ενετικού Λιμανιού, θα είχαμε μια λύση που θα κάλυπτε με φως όλη τη θερινή περίοδο το λιμενοβραχίονα, με έναν υπάλληλο να φροντίζει και να επισκευάζει αν χρειάζεται καθημερινά, χωρίς καθόλου κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας, αφού ο ήλιος θα φρόντιζε για μας.

Αλλά ο γράφων είναι ένας απλός δάσκαλος, γνωρίζει απλά μαθηματικά, δε θέλει επιπλέον να κάνει τη νύχτα μέρα στο λιμενοβραχίονα (κάποιους λόγους έχει η φύση να μοιράζει τη μέρα μας σε φως και σκοτάδι), θέλει απλά να φωτίσει το δρόμο του νυχτερινού περιπατητή του λιμενοβραχίονα κι όχι να τον τυφλώνει από απέναντι με προβολείς.

Κι ακόμη, κάτι τέτοιες ιδέες είναι για ρομαντικούς που πιστεύουν στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, στην εξοικονόμηση χρημάτων και ενέργειας.

Φώτης Ποντικάκης

Δάσκαλος

Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος από τον οικολογικό χώρο με την Πρωτοβουλία Πολιτών «Πρώτα ο άνθρωπος» με υποψήφιο δήμαρχο το Γιάννη Σαρρή